rozebrać

Polish

Etymology

From roze- +‎ brać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔˈzɛ.brat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛbrat͡ɕ
  • Syllabification: ro‧ze‧brać

Verb

rozebrać pf (imperfective rozbierać)

  1. (transitive) to undress (to remove clothes)
  2. (transitive) to dismantle, to take apart
  3. (reflexive) to get undressed (to take off one's clothes)

Conjugation
Conjugation of rozebrać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozebrać
future tense 1st rozbiorę rozbierzemy
2nd rozbierzesz rozbierzecie
3rd rozbierze rozbiorą
impersonal rozbierze się
past tense 1st rozebrałem rozebrałam rozebraliśmy rozebrałyśmy
2nd rozebrałeś rozebrałaś rozebraliście rozebrałyście
3rd rozebrał rozebrała rozebrało rozebrali rozebrały
impersonal rozebrano
conditional 1st rozebrałbym rozebrałabym rozebralibyśmy rozebrałybyśmy
2nd rozebrałbyś rozebrałabyś rozebralibyście rozebrałybyście
3rd rozebrałby rozebrałaby rozebrałoby rozebraliby rozebrałyby
impersonal rozebrano by
imperative 1st niech rozbiorę rozbierzmy
2nd rozbierz rozbierzcie
3rd niech rozbierze niech rozbiorą
passive adjectival participle rozebrany rozebrana rozebrane rozebrani rozebrane
anterior adverbial participle rozebrawszy
verbal noun rozebranie
adjective
  • rozbieralny
nouns
  • rozbieralnia
  • rozbieranka

Further reading
  • rozebrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozebrać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.