rozkopać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *orzkopati. By surface analysis, roz- +‎ kopać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈkɔ.pat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔpat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧ko‧pać

Verb

rozkopać pf (imperfective rozkopywać)

  1. (transitive) to dig up, to excavate, to dig out (make a hole in by digging)
  2. (transitive) to kick off, to remove or scatter by kicking
  3. (reflexive) to kick (e.g. bedding or blankets) off oneself

Conjugation
Conjugation of rozkopać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozkopać
future tense 1st rozkopię rozkopiemy
2nd rozkopiesz rozkopiecie
3rd rozkopie rozkopią
impersonal rozkopie się
past tense 1st rozkopałem rozkopałam rozkopaliśmy rozkopałyśmy
2nd rozkopałeś rozkopałaś rozkopaliście rozkopałyście
3rd rozkopał rozkopała rozkopało rozkopali rozkopały
impersonal rozkopano
conditional 1st rozkopałbym rozkopałabym rozkopalibyśmy rozkopałybyśmy
2nd rozkopałbyś rozkopałabyś rozkopalibyście rozkopałybyście
3rd rozkopałby rozkopałaby rozkopałoby rozkopaliby rozkopałyby
impersonal rozkopano by
imperative 1st niech rozkopię rozkopmy
2nd rozkop rozkopcie
3rd niech rozkopie niech rozkopią
passive adjectival participle rozkopany rozkopana rozkopane rozkopani rozkopane
anterior adverbial participle rozkopawszy
verbal noun rozkopanie

Further reading
  • rozkopać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozkopać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.