rozpętać

Polish

Etymology

From roz- +‎ pętać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈpɛn.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛntat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧pę‧tać

Verb

rozpętać pf (imperfective rozpętywać)

  1. (transitive) to unfetter, to untether, to unleash
  2. (reflexive, of a storm) to break, to begin

Conjugation
Conjugation of rozpętać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpętać
future tense 1st rozpętam rozpętamy
2nd rozpętasz rozpętacie
3rd rozpęta rozpętają
impersonal rozpęta się
past tense 1st rozpętałem rozpętałam rozpętaliśmy rozpętałyśmy
2nd rozpętałeś rozpętałaś rozpętaliście rozpętałyście
3rd rozpętał rozpętała rozpętało rozpętali rozpętały
impersonal rozpętano
conditional 1st rozpętałbym rozpętałabym rozpętalibyśmy rozpętałybyśmy
2nd rozpętałbyś rozpętałabyś rozpętalibyście rozpętałybyście
3rd rozpętałby rozpętałaby rozpętałoby rozpętaliby rozpętałyby
impersonal rozpętano by
imperative 1st niech rozpętam rozpętajmy
2nd rozpętaj rozpętajcie
3rd niech rozpęta niech rozpętają
passive adjectival participle rozpętany rozpętana rozpętane rozpętani rozpętane
anterior adverbial participle rozpętawszy
verbal noun rozpętanie

Further reading
  • rozpętać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpętać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.