rozproszyć

Polish

Etymology

From roz- +‎ prószyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈprɔ.ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧pro‧szyć

Verb

rozproszyć pf (imperfective rozpraszać)

  1. (transitive) to distract, to prevent from focusing [+accusative = someone]
  2. (transitive) to distribute, to scatter, to disperse
  3. (transitive, physics) to scatter, to diffuse
  4. (transitive, computing) to distribute
  5. (reflexive) to get distracted, to lose focus
  6. (reflexive) to become scattered, to dissipate

Conjugation
Conjugation of rozproszyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozproszyć
future tense 1st rozproszę rozproszymy
2nd rozproszysz rozproszycie
3rd rozproszy rozproszą
impersonal rozproszy się
past tense 1st rozproszyłem rozproszyłam rozproszyliśmy rozproszyłyśmy
2nd rozproszyłeś rozproszyłaś rozproszyliście rozproszyłyście
3rd rozproszył rozproszyła rozproszyło rozproszyli rozproszyły
impersonal rozproszono
conditional 1st rozproszyłbym rozproszyłabym rozproszylibyśmy rozproszyłybyśmy
2nd rozproszyłbyś rozproszyłabyś rozproszylibyście rozproszyłybyście
3rd rozproszyłby rozproszyłaby rozproszyłoby rozproszyliby rozproszyłyby
impersonal rozproszono by
imperative 1st niech rozproszę rozproszmy
2nd rozprosz rozproszcie
3rd niech rozproszy niech rozproszą
passive adjectival participle rozproszony rozproszona rozproszone rozproszeni rozproszone
anterior adverbial participle rozproszywszy
verbal noun rozproszenie

Further reading
  • rozproszyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozproszyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.