rozpytać

Polish

Etymology

From roz- +‎ pytać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈpɨ.tat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɨtat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧py‧tać

Verb

rozpytać pf (imperfective rozpytywać)

  1. (intransitive, reflexive) to ask after

Conjugation
Conjugation of rozpytać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpytać
future tense 1st rozpytam rozpytamy
2nd rozpytasz rozpytacie
3rd rozpyta rozpytają
impersonal rozpyta się
past tense 1st rozpytałem rozpytałam rozpytaliśmy rozpytałyśmy
2nd rozpytałeś rozpytałaś rozpytaliście rozpytałyście
3rd rozpytał rozpytała rozpytało rozpytali rozpytały
impersonal rozpytano
conditional 1st rozpytałbym rozpytałabym rozpytalibyśmy rozpytałybyśmy
2nd rozpytałbyś rozpytałabyś rozpytalibyście rozpytałybyście
3rd rozpytałby rozpytałaby rozpytałoby rozpytaliby rozpytałyby
impersonal rozpytano by
imperative 1st niech rozpytam rozpytajmy
2nd rozpytaj rozpytajcie
3rd niech rozpyta niech rozpytają
anterior adverbial participle rozpytawszy
verbal noun rozpytanie

Further reading
  • rozpytać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpytać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.