rozruszać

Polish

Etymology

From roz- +‎ ruszać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔzˈru.ʂat͡ɕ/
  • Rhymes: -uʂat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧ru‧szać

Verb

rozruszać pf

  1. (transitive) to set in motion (e.g. joints, limbs), to start up, to turn over (e.g. an engine)
  2. (reflexive) to limber up, to warm up

Conjugation
Conjugation of rozruszać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozruszać
future tense 1st rozruszam rozruszamy
2nd rozruszasz rozruszacie
3rd rozrusza rozruszają
impersonal rozrusza się
past tense 1st rozruszałem rozruszałam rozruszaliśmy rozruszałyśmy
2nd rozruszałeś rozruszałaś rozruszaliście rozruszałyście
3rd rozruszał rozruszała rozruszało rozruszali rozruszały
impersonal rozruszano
conditional 1st rozruszałbym rozruszałabym rozruszalibyśmy rozruszałybyśmy
2nd rozruszałbyś rozruszałabyś rozruszalibyście rozruszałybyście
3rd rozruszałby rozruszałaby rozruszałoby rozruszaliby rozruszałyby
impersonal rozruszano by
imperative 1st niech rozruszam rozruszajmy
2nd rozruszaj rozruszajcie
3rd niech rozrusza niech rozruszają
passive adjectival participle rozruszany rozruszana rozruszane rozruszani rozruszane
anterior adverbial participle rozruszawszy
verbal noun rozruszanie

Derived terms
noun

Further reading
  • rozruszać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozruszać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.