rozrzucić

Polish

Etymology

From roz- +‎ rzucić.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔzˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧rzu‧cić

Verb

rozrzucić pf (imperfective rozrzucać)

  1. (transitive) to scatter, to disperse, to strew

Conjugation
Conjugation of rozrzucić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozrzucić
future tense 1st rozrzucę rozrzucimy
2nd rozrzucisz rozrzucicie
3rd rozrzuci rozrzucą
impersonal rozrzuci się
past tense 1st rozrzuciłem rozrzuciłam rozrzuciliśmy rozrzuciłyśmy
2nd rozrzuciłeś rozrzuciłaś rozrzuciliście rozrzuciłyście
3rd rozrzucił rozrzuciła rozrzuciło rozrzucili rozrzuciły
impersonal rozrzucono
conditional 1st rozrzuciłbym rozrzuciłabym rozrzucilibyśmy rozrzuciłybyśmy
2nd rozrzuciłbyś rozrzuciłabyś rozrzucilibyście rozrzuciłybyście
3rd rozrzuciłby rozrzuciłaby rozrzuciłoby rozrzuciliby rozrzuciłyby
impersonal rozrzucono by
imperative 1st niech rozrzucę rozrzućmy
2nd rozrzuć rozrzućcie
3rd niech rozrzuci niech rozrzucą
passive adjectival participle rozrzucony rozrzucona rozrzucone rozrzuceni rozrzucone
anterior adverbial participle rozrzuciwszy
verbal noun rozrzucenie

Further reading
  • rozrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozrzucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.