rozwiązać

Polish

Etymology

From roz- (“un-”) +‎ wiązać (“to tie, to bind”).

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔzˈvjɔw̃.zat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔw̃zat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧wią‧zać

Verb

rozwiązać pf (imperfective rozwiązywać)

  1. (transitive) to untie, to unbind
  2. (transitive) to solve
  3. (transitive) to dissolve
  4. (law, transitive) to dissolve

Conjugation
Conjugation of rozwiązać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozwiązać
future tense 1st rozwiążę rozwiążemy
2nd rozwiążesz rozwiążecie
3rd rozwiąże rozwiążą
impersonal rozwiąże się
past tense 1st rozwiązałem rozwiązałam rozwiązaliśmy rozwiązałyśmy
2nd rozwiązałeś rozwiązałaś rozwiązaliście rozwiązałyście
3rd rozwiązał rozwiązała rozwiązało rozwiązali rozwiązały
impersonal rozwiązano
conditional 1st rozwiązałbym rozwiązałabym rozwiązalibyśmy rozwiązałybyśmy
2nd rozwiązałbyś rozwiązałabyś rozwiązalibyście rozwiązałybyście
3rd rozwiązałby rozwiązałaby rozwiązałoby rozwiązaliby rozwiązałyby
impersonal rozwiązano by
imperative 1st niech rozwiążę rozwiążmy
2nd rozwiąż rozwiążcie
3rd niech rozwiąże niech rozwiążą
passive adjectival participle rozwiązany rozwiązana rozwiązane rozwiązani rozwiązane
anterior adverbial participle rozwiązawszy
verbal noun rozwiązanie

Further reading
  • rozwiązać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozwiązać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.