rugiens
Latin
Etymology
Present participle of rugiō.
Participle
rugiēns m, f, n (genitive rugientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | rugiēns | rugiēns | rugientēs | rugientia | |
| Genitive | rugientis | rugientis | rugientium | rugientium | |
| Dative | rugientī | rugientī | rugientibus | rugientibus | |
| Accusative | rugientem | rugiēns | rugientēs | rugientia | |
| Ablative | rugientī | rugientī | rugientibus | rugientibus | |
| Vocative | rugiēns | rugiēns | rugientēs | rugientia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.