rutilatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of rutilō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | rutilātus | rutilāta | rutilātum | rutilātī | rutilātae | rutilāta | |
| Genitive | rutilātī | rutilātae | rutilātī | rutilātōrum | rutilātārum | rutilātōrum | |
| Dative | rutilātō | rutilātō | rutilātīs | ||||
| Accusative | rutilātum | rutilātam | rutilātum | rutilātōs | rutilātās | rutilāta | |
| Ablative | rutilātō | rutilātā | rutilātō | rutilātīs | |||
| Vocative | rutilāte | rutilāta | rutilātum | rutilātī | rutilātae | rutilāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.