sözcük

From söz +‎ -cük (diminutive suffix).

• IPA^(key): [sœzdʒyc]
• Hyphenation: söz‧cük

sözcük (definite accusative sözcüğü, plural sözcükler)

1. word

   Bu sözcüğü sözlükte belki on kere arayıp buldum ama bir türlü aklımda kalmıyor.

   Although I searched and found this word perhaps ten times in the dictionary, I cannot keep it in my mind.

2. diminutive of söz (“statement”)

   Büyük bir söz söylemesi beklenirken diye diye ağzından sadece bu sözcük çıkıverdi.

   Although it was expected that [he/she/it] would say a great statement, what came out of [his/her/its] mouth was just that diminutive statement.

• kelime

• lügat
• söz
• sözcü

• sözcük in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu