słychać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish słychać, from Proto-Slavic *slyxati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈswɨ.xat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨxat͡ɕ
  • Syllabification: sły‧chać

Verb

słychać (defective verb)

  1. (intransitive) (to be able to) be heard, to be audible
    W lesie słychać czasem dziwne dźwięki. ― Odd sounds can sometimes be heard in the forest.
    Czy słychać mnie dość głośno? ― Am I audible enough?
  2. (intransitive) to be said about; to be known from hearsay
    Wiele ostatnio słychać o możliwości istnienia życia na Marsie. ― A lot is lately said about the possibility of the existence of life on Mars.

Conjugation
Conjugation of słychać def
present tense słychać
past tense było słychać
future tense będzie słychać
conditional byłoby słychać
imperative niech będzie słychać
adjective
adverb
noun
  • słych

See also

Further reading
  • słychać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • słychać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.