samogłoskowy

Polish

Etymology

From samogłoska +‎ -owy.

Pronunciation

IPA^(key): /sa.mɔ.ɡwɔˈskɔ.vɨ/

Adjective

samogłoskowy (not comparable)

(relational, phonology) vowel, vocalic

Declension

declension of samogłoskowy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	samogłoskowy		samogłoskowe	samogłoskowa	samogłoskowi	samogłoskowe
genitive	samogłoskowego			samogłoskowej	samogłoskowych
dative	samogłoskowemu			samogłoskowej	samogłoskowym
accusative	samogłoskowego	samogłoskowy	samogłoskowe	samogłoskową	samogłoskowych	samogłoskowe
instrumental	samogłoskowym			samogłoskową	samogłoskowymi
locative	samogłoskowym			samogłoskowej	samogłoskowych

Further reading

samogłoskowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
samogłoskowy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.