samookaleczać

Polish

Etymology

From samo- +‎ okaleczać.

Pronunciation
  • IPA(key): /sa.mɔ.ɔ.kaˈlɛ.t͡ʂat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛt͡ʂat͡ɕ
  • Syllabification: sa‧mo‧o‧ka‧le‧czać

Verb

samookaleczać impf (perfective samookaleczyć)

  1. (reflexive) to self-harm, to mutilate oneself deliberately
    Synonym: okaleczać się

Conjugation
Conjugation of samookaleczać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive samookaleczać
present tense 1st samookaleczam samookaleczamy
2nd samookaleczasz samookaleczacie
3rd samookalecza samookaleczają
impersonal samookalecza się
past tense 1st samookaleczałem samookaleczałam samookaleczaliśmy samookaleczałyśmy
2nd samookaleczałeś samookaleczałaś samookaleczaliście samookaleczałyście
3rd samookaleczał samookaleczała samookaleczało samookaleczali samookaleczały
impersonal samookaleczano
future tense 1st będę samookaleczał,
będę samookaleczać
 będę samookaleczała,
będę samookaleczać
 będziemy samookaleczali,
będziemy samookaleczać
 będziemy samookaleczały,
będziemy samookaleczać
2nd będziesz samookaleczał,
będziesz samookaleczać
 będziesz samookaleczała,
będziesz samookaleczać
 będziecie samookaleczali,
będziecie samookaleczać
 będziecie samookaleczały,
będziecie samookaleczać
3rd będzie samookaleczał,
będzie samookaleczać
 będzie samookaleczała,
będzie samookaleczać
 będzie samookaleczało,
będzie samookaleczać
 będą samookaleczali,
będą samookaleczać
 będą samookaleczały,
będą samookaleczać
impersonal będzie samookaleczać się
conditional 1st samookaleczałbym samookaleczałabym samookaleczalibyśmy samookaleczałybyśmy
2nd samookaleczałbyś samookaleczałabyś samookaleczalibyście samookaleczałybyście
3rd samookaleczałby samookaleczałaby samookaleczałoby samookaleczaliby samookaleczałyby
impersonal samookaleczano by
imperative 1st niech samookaleczam samookaleczajmy
2nd samookaleczaj samookaleczajcie
3rd niech samookalecza niech samookaleczają
active adjectival participle samookaleczający samookaleczająca samookaleczające samookaleczający samookaleczające
contemporary adverbial participle samookaleczając
verbal noun samookaleczanie
noun

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.