samopomocowy

Polish

Etymology

From samopomoc +‎ -owy.

Pronunciation

IPA^(key): /sa.mɔ.pɔ.mɔˈt͡sɔ.vɨ/
Rhymes: -ɔvɨ
Syllabification: sa‧mo‧po‧mo‧co‧wy

Adjective

samopomocowy (not comparable)

(relational) self-help

Declension

Declension of samopomocowy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	samopomocowy		samopomocowe	samopomocowa	samopomocowi	samopomocowe
genitive	samopomocowego			samopomocowej	samopomocowych
dative	samopomocowemu			samopomocowej	samopomocowym
accusative	samopomocowego	samopomocowy	samopomocowe	samopomocową	samopomocowych	samopomocowe
instrumental	samopomocowym			samopomocową	samopomocowymi
locative	samopomocowym			samopomocowej	samopomocowych

Related terms

noun

samopomoc

Further reading

samopomocowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
samopomocowy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.