sarculo
Latin
Pronunciation
- (Proto-Romance) IPA(key): /ˈsarklo/
Verb
sarculō (present infinitive sarculāre, perfect active sarculāvī, supine sarculātum); first conjugation (Late Latin)
Conjugation
| Conjugation of sarculō (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | sarculō | sarculās | sarculat | sarculāmus | sarculātis | sarculant |
| imperfect | sarculābam | sarculābās | sarculābat | sarculābāmus | sarculābātis | sarculābant | |
| future | sarculābō | sarculābis | sarculābit | sarculābimus | sarculābitis | sarculābunt | |
| perfect | sarculāvī | sarculāvistī | sarculāvit | sarculāvimus | sarculāvistis | sarculāvērunt, sarculāvēre | |
| pluperfect | sarculāveram | sarculāverās | sarculāverat | sarculāverāmus | sarculāverātis | sarculāverant | |
| future perfect | sarculāverō | sarculāveris | sarculāverit | sarculāverimus | sarculāveritis | sarculāverint | |
| passive | present | sarculor | sarculāris, sarculāre |
sarculātur | sarculāmur | sarculāminī | sarculantur |
| imperfect | sarculābar | sarculābāris, sarculābāre |
sarculābātur | sarculābāmur | sarculābāminī | sarculābantur | |
| future | sarculābor | sarculāberis, sarculābere |
sarculābitur | sarculābimur | sarculābiminī | sarculābuntur | |
| perfect | sarculātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | sarculātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | sarculātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | sarculem | sarculēs | sarculet | sarculēmus | sarculētis | sarculent |
| imperfect | sarculārem | sarculārēs | sarculāret | sarculārēmus | sarculārētis | sarculārent | |
| perfect | sarculāverim | sarculāverīs | sarculāverit | sarculāverīmus | sarculāverītis | sarculāverint | |
| pluperfect | sarculāvissem | sarculāvissēs | sarculāvisset | sarculāvissēmus | sarculāvissētis | sarculāvissent | |
| passive | present | sarculer | sarculēris, sarculēre |
sarculētur | sarculēmur | sarculēminī | sarculentur |
| imperfect | sarculārer | sarculārēris, sarculārēre |
sarculārētur | sarculārēmur | sarculārēminī | sarculārentur | |
| perfect | sarculātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | sarculātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | sarculā | — | — | sarculāte | — |
| future | — | sarculātō | sarculātō | — | sarculātōte | sarculantō | |
| passive | present | — | sarculāre | — | — | sarculāminī | — |
| future | — | sarculātor | sarculātor | — | — | sarculantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | sarculāre | sarculāvisse | sarculātūrum esse | sarculārī | sarculātum esse | sarculātum īrī | |
| participles | sarculāns | — | sarculātūrus | — | sarculātus | sarculandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| sarculandī | sarculandō | sarculandum | sarculandō | sarculātum | sarculātū | ||
Descendants
References
- Walther von Wartburg (1928–2002), “sarcŭlare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volume 11: S–Si, page 226
Further reading
- “sarculo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sarculo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.