sbraitare
Italian
Etymology
From s- + Vulgar Latin *bragitare, from ragere.
Conjugation
Conjugation of sbraitare
| infinitive | sbraitare | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avere | gerund | sbraitando | |||
| present participle | sbraitante | past participle | sbraitato | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | sbraito | sbraiti | sbraita | sbraitiamo | sbraitate | sbraitano |
| imperfect | sbraitavo | sbraitavi | sbraitava | sbraitavamo | sbraitavate | sbraitavano |
| past historic | sbraitai | sbraitasti | sbraitò | sbraitammo | sbraitaste | sbraitarono |
| future | sbraiterò | sbraiterai | sbraiterà | sbraiteremo | sbraiterete | sbraiteranno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | sbraiterei | sbraiteresti | sbraiterebbe | sbraiteremmo | sbraitereste | sbraiterebbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | sbraiti | sbraiti | sbraiti | sbraitiamo | sbraitiate | sbraitino |
| imperfect | sbraitassi | sbraitassi | sbraitasse | sbraitassimo | sbraitaste | sbraitassero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| sbraita, non sbraitare | sbraiti | sbraitiamo | sbraitate | sbraitino | ||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.