schlebić

Polish

Etymology

From s- +‎ chleb +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsxlɛ.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛbit͡ɕ
  • Syllabification: schle‧bić

Verb

schlebić pf (imperfective schlebiać)

  1. (intransitive) to flatter [+dative = someone]

Conjugation
Conjugation of schlebić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive schlebić
future tense 1st schlebię schlebimy
2nd schlebisz schlebicie
3rd schlebi schlebią
impersonal schlebi się
past tense 1st schlebiłem schlebiłam schlebiliśmy schlebiłyśmy
2nd schlebiłeś schlebiłaś schlebiliście schlebiłyście
3rd schlebił schlebiła schlebiło schlebili schlebiły
impersonal schlebiono
conditional 1st schlebiłbym schlebiłabym schlebilibyśmy schlebiłybyśmy
2nd schlebiłbyś schlebiłabyś schlebilibyście schlebiłybyście
3rd schlebiłby schlebiłaby schlebiłoby schlebiliby schlebiłyby
impersonal schlebiono by
imperative 1st niech schlebię schlebmy
2nd schleb schlebcie
3rd niech schlebi niech schlebią
anterior adverbial participle schlebiwszy
verbal noun schlebienie

Further reading
  • schlebić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • schlebić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.