schwycić

Polish

Etymology

From s- +‎ chwycić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsxfɨ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: schwy‧cić

Verb

schwycić pf

  1. (transitive) to grab, to grasp, to hold
  2. (intransitive, of weather, frost, etc.) to take hold, to bite
  3. (reflexive) to hold on [+genitive = to something]

Conjugation
Conjugation of schwycić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive schwycić
future tense 1st schwycę schwycimy
2nd schwycisz schwycicie
3rd schwyci schwycą
impersonal schwyci się
past tense 1st schwyciłem schwyciłam schwyciliśmy schwyciłyśmy
2nd schwyciłeś schwyciłaś schwyciliście schwyciłyście
3rd schwycił schwyciła schwyciło schwycili schwyciły
impersonal schwycono
conditional 1st schwyciłbym schwyciłabym schwycilibyśmy schwyciłybyśmy
2nd schwyciłbyś schwyciłabyś schwycilibyście schwyciłybyście
3rd schwyciłby schwyciłaby schwyciłoby schwyciliby schwyciłyby
impersonal schwycono by
imperative 1st niech schwycę schwyćmy
2nd schwyć schwyćcie
3rd niech schwyci niech schwycą
passive adjectival participle schwycony schwycona schwycone schwyceni schwycone
anterior adverbial participle schwyciwszy
verbal noun schwycenie

Further reading
  • schwycić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • schwycić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.