schwytać

Polish

Etymology

From s- +‎ chwytać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsxfɨ.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨtat͡ɕ
  • Syllabification: schwy‧tać

Verb

schwytać pf

  1. (transitive) to capture, to catch
    Synonym: złapać

Conjugation
Conjugation of schwytać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive schwytać
future tense 1st schwytam schwytamy
2nd schwytasz schwytacie
3rd schwyta schwytają
impersonal schwyta się
past tense 1st schwytałem schwytałam schwytaliśmy schwytałyśmy
2nd schwytałeś schwytałaś schwytaliście schwytałyście
3rd schwytał schwytała schwytało schwytali schwytały
impersonal schwytano
conditional 1st schwytałbym schwytałabym schwytalibyśmy schwytałybyśmy
2nd schwytałbyś schwytałabyś schwytalibyście schwytałybyście
3rd schwytałby schwytałaby schwytałoby schwytaliby schwytałyby
impersonal schwytano by
imperative 1st niech schwytam schwytajmy
2nd schwytaj schwytajcie
3rd niech schwyta niech schwytają
passive adjectival participle schwytany schwytana schwytane schwytani schwytane
anterior adverbial participle schwytawszy
verbal noun schwytanie

Further reading
  • schwytać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • schwytać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.