scuoiare
Italian
Etymology
Inherited from Late Latin excoriāre, from Latin ex- + corium. Doublet of escoriare (borrowed).
Verb
scuoiàre (first-person singular present scuòio, first-person singular past historic scuoiài, past participle scuoiàto, auxiliary avére)
- (transitive) to skin (an animal)
Conjugation
Conjugation of scuoiàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | scuoiàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | scuoiàndo | |||
| present participle | scuoiànte | past participle | scuoiàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | scuòio | scuòi | scuòia | scuoiàmo | scuoiàte | scuòiano |
| imperfect | scuoiàvo | scuoiàvi | scuoiàva | scuoiavàmo | scuoiavàte | scuoiàvano |
| past historic | scuoiài | scuoiàsti | scuoiò | scuoiàmmo | scuoiàste | scuoiàrono |
| future | scuoierò | scuoierài | scuoierà | scuoierémo | scuoieréte | scuoierànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | scuoierèi | scuoierésti | scuoierèbbe, scuoierébbe | scuoierémmo | scuoieréste | scuoierèbbero, scuoierébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | scuòi | scuòi | scuòi | scuoiàmo | scuoiàte | scuòino |
| imperfect | scuoiàssi | scuoiàssi | scuoiàsse | scuoiàssimo | scuoiàste | scuoiàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| scuòia | scuòi | scuoiàmo | scuoiàte | scuòino | ||
| negative imperative | non scuoiàre | non scuòi | non scuoiàmo | non scuoiàte | non scuòino | |
Related terms
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.