sczaić

Polish

Etymology

From s- +‎ czaić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈst͡ʂa.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ait͡ɕ
  • Syllabification: scza‧ić

Verb

sczaić pf (imperfective czaić)

  1. (transitive, slang) to get; to understand
    Synonyms: skapować, skumać, zajarzyć, zakapować

Conjugation
Conjugation of sczaić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive sczaić
future tense 1st sczaję sczaimy
2nd sczaisz sczaicie
3rd sczai sczają
impersonal sczai się
past tense 1st sczaiłem sczaiłam sczailiśmy sczaiłyśmy
2nd sczaiłeś sczaiłaś sczailiście sczaiłyście
3rd sczaił sczaiła sczaiło sczaili sczaiły
impersonal sczajono
conditional 1st sczaiłbym sczaiłabym sczailibyśmy sczaiłybyśmy
2nd sczaiłbyś sczaiłabyś sczailibyście sczaiłybyście
3rd sczaiłby sczaiłaby sczaiłoby sczailiby sczaiłyby
impersonal sczajono by
imperative 1st niech sczaję sczajmy
2nd sczaj sczajcie
3rd niech sczai niech sczają
passive adjectival participle sczajony sczajona sczajone sczajeni sczajone
anterior adverbial participle sczaiwszy
verbal noun sczajenie
verbs

Further reading
  • sczaić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • sczaić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.