sepultus
Ido
Latin
Etymology
Perfect passive participle of sepeliō (“I bury”).
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | sepultus | sepulta | sepultum | sepultī | sepultae | sepulta | |
| Genitive | sepultī | sepultae | sepultī | sepultōrum | sepultārum | sepultōrum | |
| Dative | sepultō | sepultō | sepultīs | ||||
| Accusative | sepultum | sepultam | sepultum | sepultōs | sepultās | sepulta | |
| Ablative | sepultō | sepultā | sepultō | sepultīs | |||
| Vocative | sepulte | sepulta | sepultum | sepultī | sepultae | sepulta | |
References
- “sepultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “sepultus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- sepultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.