sfinire
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /sfiˈni.re/
- Rhymes: -ire
- Hyphenation: sfi‧nì‧re
Verb
sfinìre (first-person singular present sfinìsco, first-person singular past historic sfinìi, past participle sfinìto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of sfinìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | sfinìre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | sfinèndo | |||
| present participle | sfinènte | past participle | sfinìto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | sfinìsco | sfinìsci | sfinìsce | sfiniàmo | sfinìte | sfinìscono |
| imperfect | sfinìvo | sfinìvi | sfinìva | sfinivàmo | sfinivàte | sfinìvano |
| past historic | sfinìi | sfinìsti | sfinì | sfinìmmo | sfinìste | sfinìrono |
| future | sfinirò | sfinirài | sfinirà | sfinirémo | sfiniréte | sfinirànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | sfinirèi | sfinirésti | sfinirèbbe, sfinirébbe | sfinirémmo | sfiniréste | sfinirèbbero, sfinirébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | sfinìsca | sfinìsca | sfinìsca | sfiniàmo | sfiniàte | sfinìscano |
| imperfect | sfinìssi | sfinìssi | sfinìsse | sfinìssimo | sfinìste | sfinìssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| sfinìsci | sfinìsca | sfiniàmo | sfinìte | sfinìscano | ||
| negative imperative | non sfinìre | non sfinìsca | non sfiniàmo | non sfinìte | non sfinìscano | |
Related terms
Further reading
- sfinire in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.