sicanus
Latin
    
    Etymology
    
From Ancient Greek Σῐκᾱνός (Sikānós).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /siˈkaː.nus/, [s̠ɪˈkäːnʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /siˈka.nus/, [siˈkäːnus]
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | sicānus | sicāna | sicānum | sicānī | sicānae | sicāna | |
| Genitive | sicānī | sicānae | sicānī | sicānōrum | sicānārum | sicānōrum | |
| Dative | sicānō | sicānō | sicānīs | ||||
| Accusative | sicānum | sicānam | sicānum | sicānōs | sicānās | sicāna | |
| Ablative | sicānō | sicānā | sicānō | sicānīs | |||
| Vocative | sicāne | sicāna | sicānum | sicānī | sicānae | sicāna | |
Synonyms
    
- sicānicus
Declension
    
Second-declension noun.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | sicānus | sicānī | 
| Genitive | sicānī | sicānōrum | 
| Dative | sicānō | sicānīs | 
| Accusative | sicānum | sicānōs | 
| Ablative | sicānō | sicānīs | 
| Vocative | sicāne | sicānī | 
References
    
- sicanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co. 
- “sicanus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “sicanus”, in William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.