skłamać

Polish

Etymology

From s- +‎ kłamać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskwa.mat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -amat͡ɕ
  • Syllabification: skła‧mać

Verb

skłamać pf (imperfective kłamać)

  1. (intransitive) to lie (to tell an untruth)

Conjugation
Conjugation of skłamać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skłamać
future tense 1st skłamię skłamiemy
2nd skłamiesz skłamiecie
3rd skłamie skłamią
impersonal skłamie się
past tense 1st skłamałem skłamałam skłamaliśmy skłamałyśmy
2nd skłamałeś skłamałaś skłamaliście skłamałyście
3rd skłamał skłamała skłamało skłamali skłamały
impersonal skłamano
conditional 1st skłamałbym skłamałabym skłamalibyśmy skłamałybyśmy
2nd skłamałbyś skłamałabyś skłamalibyście skłamałybyście
3rd skłamałby skłamałaby skłamałoby skłamaliby skłamałyby
impersonal skłamano by
imperative 1st niech skłamię skłammy
2nd skłam skłamcie
3rd niech skłamie niech skłamią
passive adjectival participle skłamany skłamana skłamane skłamani skłamane
anterior adverbial participle skłamawszy
verbal noun skłamanie

Further reading
  • skłamać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skłamać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.