skarta
Old Norse
    
    
Conjugation
    
Conjugation of skarta —  active (weak class 2)
| infinitive | skarta | |
|---|---|---|
| present participle | skartandi | |
| past participle | skartaðr | |
| indicative | present | past | 
| 1st-person singular | skarta | skartaða | 
| 2nd-person singular | skartar | skartaðir | 
| 3rd-person singular | skartar | skartaði | 
| 1st-person plural | skǫrtum | skǫrtuðum | 
| 2nd-person plural | skartið | skǫrtuðuð | 
| 3rd-person plural | skarta | skǫrtuðu | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st-person singular | skarta | skartaða | 
| 2nd-person singular | skartir | skartaðir | 
| 3rd-person singular | skarti | skartaði | 
| 1st-person plural | skartim | skartaðim | 
| 2nd-person plural | skartið | skartaðið | 
| 3rd-person plural | skarti | skartaði | 
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | skarta | |
| 1st-person plural | skǫrtum | |
| 2nd-person plural | skartið | |
Derived terms
    
References
    
- “skarta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.