skiata
Old Frisian
Etymology
From Proto-Germanic *skeutaną.
Inflection
Conjugation of skiāta (strong class 2)
| infinitive | skiāta | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | skiāte | skāt |
| 2nd person singular | skiutest, skiutst | skātest, skātst |
| 3rd person singular | skiuteth, skiutth | skāt |
| plural | skiātath | sketen |
| subjunctive | present | past |
| singular | skiāte | skete |
| plural | skiāte, skiāten | skete, sketen |
| imperative | present | |
| singular | skiāt | |
| plural | skiāteth | |
| participle | present | past |
| skiātande | esketen, sketen | |
Descendants
- West Frisian: sjitte
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.