skurczyć

Polish

Etymology

From s- +‎ kurczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskur.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -urt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: skur‧czyć

Verb

skurczyć pf (imperfective kurczyć)

  1. (transitive) to shrink (make smaller or shorter)
  2. (reflexive) to contract, to shrink (become smaller or shorter)

Conjugation
Conjugation of skurczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skurczyć
future tense 1st skurczę skurczymy
2nd skurczysz skurczycie
3rd skurczy skurczą
impersonal skurczy się
past tense 1st skurczyłem skurczyłam skurczyliśmy skurczyłyśmy
2nd skurczyłeś skurczyłaś skurczyliście skurczyłyście
3rd skurczył skurczyła skurczyło skurczyli skurczyły
impersonal skurczono
conditional 1st skurczyłbym skurczyłabym skurczylibyśmy skurczyłybyśmy
2nd skurczyłbyś skurczyłabyś skurczylibyście skurczyłybyście
3rd skurczyłby skurczyłaby skurczyłoby skurczyliby skurczyłyby
impersonal skurczono by
imperative 1st niech skurczę skurczmy
2nd skurcz skurczcie
3rd niech skurczy niech skurczą
passive adjectival participle skurczony skurczona skurczone skurczeni skurczone
anterior adverbial participle skurczywszy
verbal noun skurczenie

Further reading
  • skurczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skurczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.