skusić

Polish

Etymology

From s- +‎ kusić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsku.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɕit͡ɕ
  • Syllabification: sku‧sić

Verb

skusić pf (imperfective kusić)

  1. (transitive) to tempt, to lure

Conjugation
Conjugation of skusić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skusić
future tense 1st skuszę skusimy
2nd skusisz skusicie
3rd skusi skuszą
impersonal skusi się
past tense 1st skusiłem skusiłam skusiliśmy skusiłyśmy
2nd skusiłeś skusiłaś skusiliście skusiłyście
3rd skusił skusiła skusiło skusili skusiły
impersonal skuszono
conditional 1st skusiłbym skusiłabym skusilibyśmy skusiłybyśmy
2nd skusiłbyś skusiłabyś skusilibyście skusiłybyście
3rd skusiłby skusiłaby skusiłoby skusiliby skusiłyby
impersonal skuszono by
imperative 1st niech skuszę skuśmy
2nd skuś skuście
3rd niech skusi niech skuszą
passive adjectival participle skuszony skuszona skuszone skuszeni skuszone
anterior adverbial participle skusiwszy
verbal noun skuszenie

Further reading
  • skusić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skusić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.