sleginn
Old Norse
Etymology
From Proto-Norse ᛊᛚᚨᚷᛁᚾᚨᛉ (slaginaʀ), from Proto-Germanic *slaganaz, past participle of *slahaną (“to strike, to kill”). The vowel e does not come from i-umlaut, which never affects past participles ending with -inn, but rather from palatalized gi; cf. degi, dative singular of dagr (“day”).
Declension
Strong declension of sleginn
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | sleginn | slegin | slegit |
| accusative | sleginn | slegna | slegit |
| dative | slegnum | sleginni | slegnu |
| genitive | slegins | sleginnar | slegins |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | slegnir | slegnar | slegin |
| accusative | slegna | slegnar | slegin |
| dative | slegnum | slegnum | slegnum |
| genitive | sleginna | sleginna | sleginna |
Weak declension of sleginn
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | slegni | slegna | slegna |
| accusative | slegna | slegnu | slegna |
| dative | slegna | slegnu | slegna |
| genitive | slegna | slegnu | slegna |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | slegnu | slegnu | slegnu |
| accusative | slegnu | slegnu | slegnu |
| dative | slegnum | slegnum | slegnum |
| genitive | slegnu | slegnu | slegnu |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.