sonticus
Latin
Etymology
From sōns (“guilty”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈson.ti.kus/, [ˈs̠ɔn̪t̪ɪkʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈson.ti.kus/, [ˈsɔn̪t̪ikus]
Adjective
sonticus (feminine sontica, neuter sonticum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | sonticus | sontica | sonticum | sonticī | sonticae | sontica | |
| Genitive | sonticī | sonticae | sonticī | sonticōrum | sonticārum | sonticōrum | |
| Dative | sonticō | sonticō | sonticīs | ||||
| Accusative | sonticum | sonticam | sonticum | sonticōs | sonticās | sontica | |
| Ablative | sonticō | sonticā | sonticō | sonticīs | |||
| Vocative | sontice | sontica | sonticum | sonticī | sonticae | sontica | |
References
- “sonticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sonticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.