soy

See also: Soy and soþ

English

Alternative forms

Etymology

1670s, from Dutch soja, from Satsuma Japanese 醤油 (そい, soi) [soj] (a variant of standard Japanese 醤油 (しょうゆ, shōyu)). Doublet of shoyu.

Pronunciation
  • IPA(key): /sɔɪ/
  • Audio (US)(file)
  • Rhymes: -ɔɪ

Noun

soy (usually uncountable, plural soys)

  1. A common East Asian liquid sauce, made by subjecting boiled beans to long fermentation and then long digestion in salt and water.
    Synonym: (US) soy sauce
    I like a little soy with my rice.
    • 1902, Annie R. Gregory, Woman's Favorite Cookbook, page 381:
      Pour in four tablespoonfuls of sherry and four tablespoonfuls of soy, as much vinegar as the jar will hold, and cover closely until wanted.
  2. (uncountable, often attributive) Soybeans, or the protein derived from them.
    These candles are made from soy.
    The soy crop is looking good this year.
    This diet doesn't let me eat soy.

Derived terms

Translations
soy sauce — see soy sauce
soy beans — See also translations at soybean

Anagrams

Azerbaijani

Etymology

From Common Turkic *sōy. Cognate with Uyghur سوي‎ (soy).

Pronunciation
  • Audio(file)

Noun

soy (definite accusative soynu, plural soylar)

  1. stock (lineage, family, ancestry)
  2. extraction (origin or ancestry)
    Synonym: əsl
  3. family
    Synonym: ailə
  4. generation
    Synonym: nəsil

Declension
    Declension of soy
singular plural
nominative soy
 soylar
definite accusative soyu
 soyları
dative soya
 soylara
locative soyda
 soylarda
ablative soydan
 soylardan
definite genitive soyun
 soyların
    Possessive forms of soy
nominative
singular plural
mənim (“my”) soyum soylarım
sənin (“your”) soyun soyların
onun (“his/her/its”) soyu soyları
bizim (“our”) soyumuz soylarımız
sizin (“your”) soyunuz soylarınız
onların (“their”) soyu or soyları soyları
accusative
singular plural
mənim (“my”) soyumu soylarımı
sənin (“your”) soyunu soylarını
onun (“his/her/its”) soyunu soylarını
bizim (“our”) soyumuzu soylarımızı
sizin (“your”) soyunuzu soylarınızı
onların (“their”) soyunu or soylarını soylarını
dative
singular plural
mənim (“my”) soyuma soylarıma
sənin (“your”) soyuna soylarına
onun (“his/her/its”) soyuna soylarına
bizim (“our”) soyumuza soylarımıza
sizin (“your”) soyunuza soylarınıza
onların (“their”) soyuna or soylarına soylarına
locative
singular plural
mənim (“my”) soyumda soylarımda
sənin (“your”) soyunda soylarında
onun (“his/her/its”) soyunda soylarında
bizim (“our”) soyumuzda soylarımızda
sizin (“your”) soyunuzda soylarınızda
onların (“their”) soyunda or soylarında soylarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) soyumdan soylarımdan
sənin (“your”) soyundan soylarından
onun (“his/her/its”) soyundan soylarından
bizim (“our”) soyumuzdan soylarımızdan
sizin (“your”) soyunuzdan soylarınızdan
onların (“their”) soyundan or soylarından soylarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) soyumun soylarımın
sənin (“your”) soyunun soylarının
onun (“his/her/its”) soyunun soylarının
bizim (“our”) soyumuzun soylarımızın
sizin (“your”) soyunuzun soylarınızın
onların (“their”) soyunun or soylarının soylarının

Derived terms

Descendants
  • →? Khalaj: soy

Further reading
  • “soy” in Obastan.com.

Middle French

Pronoun

soy

  1. oneself

Descendants

Spanish

Etymology

From Old Spanish so, from Latin sum (“I am”). For the addition of /-j/, compare doy, voy.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsoi/ [ˈsoi̯]
  • Audio(file)
  • Rhymes: -oi
  • Syllabification: soy

Verb

soy

  1. first-person singular present indicative of ser
    Yo no soy marinero, soy capitán.
    I am not a sailor, I am a captain.

Tocharian B

Etymology

From Proto-Indo-European *suHyús. Cognate with Tocharian A se, Old Armenian ուստր (ustr) and Ancient Greek υἱύς (huiús). Compare also the diminituve form soṃśke reflecting the alternative Proto-Indo-European root for "son".

Noun

soy m

  1. son

See also

Turkish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsoj/
  • Hyphenation: soy
  • Audio(file)

Etymology 1

From Ottoman Turkish صوى‎ (soy), from Common Turkic *soy, compare Old Turkic [script needed] (soy).

Noun

soy (definite accusative soyu, plural soylar)

  1. ancestry
  2. descent
  3. family
  4. kin
  5. lineage
  6. sort
  7. tribe
  8. origin
  9. pedigree
  10. progeny
Declension
Inflection
Nominative soy
Definite accusative soyu
Singular Plural
Nominative soy soylar
Definite accusative soyu soyları
Dative soya soylara
Locative soyda soylarda
Ablative soydan soylardan
Genitive soyun soyların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular soyum soylarım
2nd singular soyun soyların
3rd singular soyu soyları
1st plural soyumuz soylarımız
2nd plural soyunuz soylarınız
3rd plural soyları soyları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular soyumu soylarımı
2nd singular soyunu soylarını
3rd singular soyunu soylarını
1st plural soyumuzu soylarımızı
2nd plural soyunuzu soylarınızı
3rd plural soylarını soylarını
Dative
Singular Plural
1st singular soyuma soylarıma
2nd singular soyuna soylarına
3rd singular soyuna soylarına
1st plural soyumuza soylarımıza
2nd plural soyunuza soylarınıza
3rd plural soylarına soylarına
Locative
Singular Plural
1st singular soyumda soylarımda
2nd singular soyunda soylarında
3rd singular soyunda soylarında
1st plural soyumuzda soylarımızda
2nd plural soyunuzda soylarınızda
3rd plural soylarında soylarında
Ablative
Singular Plural
1st singular soyumdan soylarımdan
2nd singular soyundan soylarından
3rd singular soyundan soylarından
1st plural soyumuzdan soylarımızdan
2nd plural soyunuzdan soylarınızdan
3rd plural soylarından soylarından
Genitive
Singular Plural
1st singular soyumun soylarımın
2nd singular soyunun soylarının
3rd singular soyunun soylarının
1st plural soyumuzun soylarımızın
2nd plural soyunuzun soylarınızın
3rd plural soylarının soylarının
Synonyms
Derived terms

Verb

soy

  1. second-person singular imperative of soymak

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.