spalić

Polish

Etymology

From s- +‎ palić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈspa.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alit͡ɕ
  • Syllabification: spa‧lić

Verb

spalić pf (imperfective spalać)

  1. (transitive) to burn, to incinerate
  2. (transitive) to burn, to use as fuel
  3. (reflexive) to burn up, to burn out
  4. (reflexive) to get sunburned

Conjugation
Conjugation of spalić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spalić
future tense 1st spalę spalimy
2nd spalisz spalicie
3rd spali spalą
impersonal spali się
past tense 1st spaliłem spaliłam spaliliśmy spaliłyśmy
2nd spaliłeś spaliłaś spaliliście spaliłyście
3rd spalił spaliła spaliło spalili spaliły
impersonal spalono
conditional 1st spaliłbym spaliłabym spalilibyśmy spaliłybyśmy
2nd spaliłbyś spaliłabyś spalilibyście spaliłybyście
3rd spaliłby spaliłaby spaliłoby spaliliby spaliłyby
impersonal spalono by
imperative 1st niech spalę spalmy
2nd spal spalcie
3rd niech spali niech spalą
passive adjectival participle spalony spalona spalone spaleni spalone
anterior adverbial participle spaliwszy
verbal noun spalenie

Further reading
  • spalić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spalić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.