spiec

Polish

Etymology

From s- +‎ piec.

Pronunciation
  • IPA(key): /spjɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡s
  • Syllabification: spiec

Verb

spiec pf (imperfective spiekać)

  1. (transitive) to dry out by baking, to overbake
  2. (transitive) to parch, to burn (in the sun)
  3. (transitive, reflexive) to bake together, to sinter (cause to fuse by exposing to high temperature)
  4. (reflexive) to get sunburned, to parch one's skin (in the sun)

Conjugation
Conjugation of spiec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spiec
future tense 1st spiekę spieczemy
2nd spieczesz spieczecie
3rd spiecze spieką
impersonal spiecze się
past tense 1st spiekłem spiekłam spiekliśmy spiekłyśmy
2nd spiekłeś spiekłaś spiekliście spiekłyście
3rd spiekł spiekła spiekło spiekli spiekły
impersonal spieczono
conditional 1st spiekłbym spiekłabym spieklibyśmy spiekłybyśmy
2nd spiekłbyś spiekłabyś spieklibyście spiekłybyście
3rd spiekłby spiekłaby spiekłoby spiekliby spiekłyby
impersonal spieczono by
imperative 1st niech spiekę spieczmy
2nd spiecz spieczcie
3rd niech spiecze niech spieką
passive adjectival participle spieczony spieczona spieczone spieczeni spieczone
anterior adverbial participle spiekłszy
verbal noun spieczenie

Further reading
  • spiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.