spierniczyć
Polish
Etymology
From s- + pierniczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /spjɛrˈɲi.t͡ʂɨt͡ɕ/
- Rhymes: -it͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: spier‧ni‧czyć
Verb
spierniczyć pf (imperfective spierniczać)
- (intransitive, colloquial) to eff off, to escape, to flee, to hightail it, to run away
Conjugation
Conjugation of spierniczyć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | spierniczyć | |||||
| future tense | 1st | spierniczę | spierniczymy | |||
| 2nd | spierniczysz | spierniczycie | ||||
| 3rd | spierniczy | spierniczą | ||||
| impersonal | spierniczy się | |||||
| past tense | 1st | spierniczyłem | spierniczyłam | spierniczyliśmy | spierniczyłyśmy | |
| 2nd | spierniczyłeś | spierniczyłaś | spierniczyliście | spierniczyłyście | ||
| 3rd | spierniczył | spierniczyła | spierniczyło | spierniczyli | spierniczyły | |
| impersonal | spierniczono | |||||
| conditional | 1st | spierniczyłbym | spierniczyłabym | spierniczylibyśmy | spierniczyłybyśmy | |
| 2nd | spierniczyłbyś | spierniczyłabyś | spierniczylibyście | spierniczyłybyście | ||
| 3rd | spierniczyłby | spierniczyłaby | spierniczyłoby | spierniczyliby | spierniczyłyby | |
| impersonal | spierniczono by | |||||
| imperative | 1st | niech spierniczę | spierniczmy | |||
| 2nd | spiernicz | spierniczcie | ||||
| 3rd | niech spierniczy | niech spierniczą | ||||
| anterior adverbial participle | spierniczywszy | |||||
| verbal noun | spierniczenie | |||||
Further reading
- spierniczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- spierniczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.