spiknąć

Polish

Etymology

Borrowed from Czech spiknout.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈspik.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -iknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: spik‧nąć

Verb

spiknąć pf

  1. (colloquial, intransitive) to hook up somebody
  2. (colloquial, reflexive) to hook up with somebody

Conjugation
Conjugation of spiknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spiknąć
future tense 1st spiknę spikniemy
2nd spikniesz spikniecie
3rd spiknie spikną
impersonal spiknie się
past tense 1st spiknąłem spiknęłam spiknęliśmy spiknęłyśmy
2nd spiknąłeś spiknęłaś spiknęliście spiknęłyście
3rd spiknął spiknęła spiknęło spiknęli spiknęły
impersonal spiknięto
conditional 1st spiknąłbym spiknęłabym spiknęlibyśmy spiknęłybyśmy
2nd spiknąłbyś spiknęłabyś spiknęlibyście spiknęłybyście
3rd spiknąłby spiknęłaby spiknęłoby spiknęliby spiknęłyby
impersonal spiknięto by
imperative 1st niech spiknę spiknijmy
2nd spiknij spiknijcie
3rd niech spiknie niech spikną
anterior adverbial participle spiknąwszy
verbal noun spiknięcie

Further reading
  • spiknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spiknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.