splątać

See also: splatać and spłatać

Polish

Etymology

From s- +‎ plątać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsplɔn.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔntat͡ɕ
  • Syllabification: splą‧tać

Verb

splątać pf (imperfective plątać or splątywać)

  1. (transitive) to tangle, to ravel
  2. (transitive, figuratively) to tangle, to complicate
  3. (reflexive) to become tangled
  4. (reflexive, figuratively) to become complicated

Conjugation
Conjugation of splątać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive splątać
future tense 1st splączę splączemy
2nd splączesz splączecie
3rd splącze splączą
impersonal splącze się
past tense 1st splątałem splątałam splątaliśmy splątałyśmy
2nd splątałeś splątałaś splątaliście splątałyście
3rd splątał splątała splątało splątali splątały
impersonal splątano
conditional 1st splątałbym splątałabym splątalibyśmy splątałybyśmy
2nd splątałbyś splątałabyś splątalibyście splątałybyście
3rd splątałby splątałaby splątałoby splątaliby splątałyby
impersonal splątano by
imperative 1st niech splączę splączmy
2nd splącz splączcie
3rd niech splącze niech splączą
passive adjectival participle splątany splątana splątane splątani splątane
anterior adverbial participle splątawszy
verbal noun splątanie

Further reading
  • splątać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • splątać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.