spopielić

Polish

Etymology

From s- +‎ popiół +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /spɔˈpjɛ.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛlit͡ɕ
  • Syllabification: spo‧pie‧lić

Verb

spopielić pf (imperfective spopielać)

  1. (transitive) to incinerate, to reduce to ashes

Conjugation
Conjugation of spopielić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spopielić
future tense 1st spopielę spopielimy
2nd spopielisz spopielicie
3rd spopieli spopielą
impersonal spopieli się
past tense 1st spopieliłem spopieliłam spopieliliśmy spopieliłyśmy
2nd spopieliłeś spopieliłaś spopieliliście spopieliłyście
3rd spopielił spopieliła spopieliło spopielili spopieliły
impersonal spopielono
conditional 1st spopieliłbym spopieliłabym spopielilibyśmy spopieliłybyśmy
2nd spopieliłbyś spopieliłabyś spopielilibyście spopieliłybyście
3rd spopieliłby spopieliłaby spopieliłoby spopieliliby spopieliłyby
impersonal spopielono by
imperative 1st niech spopielę spopielmy
2nd spopiel spopielcie
3rd niech spopieli niech spopielą
passive adjectival participle spopielony spopielona spopielone spopieleni spopielone
anterior adverbial participle spopieliwszy
verbal noun spopielenie

Derived terms
noun
  • spopielenie
adjective
  • spopielały
noun
verb

Further reading
  • spopielić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spopielić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.