sprawić

See also: sprawic

Polish

Etymology

From s- +‎ prawić, compare Bulgarian направя (napravja), Serbo-Croatian praviti, Russian справить (spravitʹ), Russian поправить (popravitʹ), Czech spravit.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈspra.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -avit͡ɕ
  • Syllabification: spra‧wić

Verb

sprawić pf (imperfective sprawiać)

  1. (transitive) to cause, to make happen
  2. (transitive) to give; to inflict; to cause
  3. (transitive, dated) to buy
    Synonym: kupić
  4. (reflexive) to handle, to manage
    Synonym: poradzić sobie

Conjugation
Conjugation of sprawić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive sprawić
future tense 1st sprawię sprawimy
2nd sprawisz sprawicie
3rd sprawi sprawią
impersonal sprawi się
past tense 1st sprawiłem sprawiłam sprawiliśmy sprawiłyśmy
2nd sprawiłeś sprawiłaś sprawiliście sprawiłyście
3rd sprawił sprawiła sprawiło sprawili sprawiły
impersonal sprawiono
conditional 1st sprawiłbym sprawiłabym sprawilibyśmy sprawiłybyśmy
2nd sprawiłbyś sprawiłabyś sprawilibyście sprawiłybyście
3rd sprawiłby sprawiłaby sprawiłoby sprawiliby sprawiłyby
impersonal sprawiono by
imperative 1st niech sprawię sprawmy
2nd spraw sprawcie
3rd niech sprawi niech sprawią
passive adjectival participle sprawiony sprawiona sprawione sprawieni sprawione
anterior adverbial participle sprawiwszy
verbal noun sprawienie

Derived terms
nouns

Further reading
  • sprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • sprawić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.