springan
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *springan.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsprin.ɡɑn/, [ˈspriŋ.ɡɑn]
Verb
springan
Conjugation
Conjugation of springan (strong class 3)
| infinitive | springan | springenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | springe | sprang |
| second person singular | springst | sprunge |
| third person singular | springþ | sprang |
| plural | springaþ | sprungon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | springe | sprunge |
| plural | springen | sprungen |
| imperative | ||
| singular | spring | |
| plural | springaþ | |
| participle | present | past |
| springende | (ġe)sprungen | |
Derived terms
- ætspringan
- āspringan
- ġespringan
- onspringan
Descendants
References
- Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898), “springan”, in An Anglo-Saxon Dictionary, 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.
Old Saxon
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *springan.
Conjugation
Conjugation of springan (strong class 3)
| infinitive | springan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | springu | sprang |
| 2nd person singular | springis | sprungi |
| 3rd person singular | springid | sprang |
| plural | springad | sprungun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | springe | sprungi |
| 2nd person singular | springes | sprungis |
| 3rd person singular | springe | sprungi |
| plural | springen | sprungin |
| imperative | present | |
| singular | spring | |
| plural | springad | |
| participle | present | past |
| springandi | gisprungan, sprungan | |
Swedish
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.