spuendus
Latin
Etymology
Future passive participle of spuō.
Participle
spuendus m (feminine spuenda, neuter spuendum); first/second declension
- which is to be spewed
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | spuendus | spuenda | spuendum | spuendī | spuendae | spuenda | |
| Genitive | spuendī | spuendae | spuendī | spuendōrum | spuendārum | spuendōrum | |
| Dative | spuendō | spuendō | spuendīs | ||||
| Accusative | spuendum | spuendam | spuendum | spuendōs | spuendās | spuenda | |
| Ablative | spuendō | spuendā | spuendō | spuendīs | |||
| Vocative | spuende | spuenda | spuendum | spuendī | spuendae | spuenda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.