stłuc

Polish

Etymology

From s- +‎ tłuc.

Pronunciation
  • IPA(key): /stwut͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡s
  • Syllabification: stłuc

Verb

stłuc pf

  1. (transitive) to smash, to break
  2. (transitive) to bump, to bash, to injure (a part of the body)
  3. (transitive, colloquial) to beat, to knock around
  4. (reflexive) to break, to shatter
  5. (reflexive, colloquial) to beat one another, to knock one another around

Conjugation
Conjugation of stłuc pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive stłuc
future tense 1st stłukę stłuczemy
2nd stłuczesz stłuczecie
3rd stłucze stłuką
impersonal stłucze się
past tense 1st stłukłem stłukłam stłukliśmy stłukłyśmy
2nd stłukłeś stłukłaś stłukliście stłukłyście
3rd stłukł stłukła stłukło stłukli stłukły
impersonal stłuczono
conditional 1st stłukłbym stłukłabym stłuklibyśmy stłukłybyśmy
2nd stłukłbyś stłukłabyś stłuklibyście stłukłybyście
3rd stłukłby stłukłaby stłukłoby stłukliby stłukłyby
impersonal stłuczono by
imperative 1st niech stłukę stłuczmy
2nd stłucz stłuczcie
3rd niech stłucze niech stłuką
passive adjectival participle stłuczony stłuczona stłuczone stłuczeni stłuczone
anterior adverbial participle stłukłszy
verbal noun stłuczenie

Further reading
  • stłuc in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • stłuc in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.