staddr
Old Norse
Etymology
Past participle of steðja.
Declension
Strong declension of staddr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | staddr | stǫdd | statt |
| accusative | staddan | stadda | statt |
| dative | stǫddum | staddri | stǫddu |
| genitive | stadds | staddrar | stadds |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | staddir | staddar | stǫdd |
| accusative | stadda | staddar | stǫdd |
| dative | stǫddum | stǫddum | stǫddum |
| genitive | staddra | staddra | staddra |
Weak declension of staddr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | staddi | stadda | stadda |
| accusative | stadda | stǫddu | stadda |
| dative | stadda | stǫddu | stadda |
| genitive | stadda | stǫddu | stadda |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | stǫddu | stǫddu | stǫddu |
| accusative | stǫddu | stǫddu | stǫddu |
| dative | stǫddum | stǫddum | stǫddum |
| genitive | stǫddu | stǫddu | stǫddu |
References
- “staddr”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.