stercoratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of stercorō
Participle
stercorātus (feminine stercorāta, neuter stercorātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | stercorātus | stercorāta | stercorātum | stercorātī | stercorātae | stercorāta | |
| Genitive | stercorātī | stercorātae | stercorātī | stercorātōrum | stercorātārum | stercorātōrum | |
| Dative | stercorātō | stercorātō | stercorātīs | ||||
| Accusative | stercorātum | stercorātam | stercorātum | stercorātōs | stercorātās | stercorāta | |
| Ablative | stercorātō | stercorātā | stercorātō | stercorātīs | |||
| Vocative | stercorāte | stercorāta | stercorātum | stercorātī | stercorātae | stercorāta | |
References
- “stercoratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.