strang
English
Middle English
Old English
Alternative forms
Etymology
From Proto-Germanic *strangaz, from the Proto-Indo-European *strengʰ- (“stiff, tight”)[1]. Cognate with Old Saxon strang, Old High German strangi, Old Norse strangr.
Pronunciation
- IPA(key): /strɑnɡ/, [strɑŋɡ]
Declension
Declension of strang — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | strang | strang | strang |
| Accusative | strangne | strange | strang |
| Genitive | stranges | strangre | stranges |
| Dative | strangum | strangre | strangum |
| Instrumental | strange | strangre | strange |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | strange | stranga, strange | strang |
| Accusative | strange | stranga, strange | strang |
| Genitive | strangra | strangra | strangra |
| Dative | strangum | strangum | strangum |
| Instrumental | strangum | strangum | strangum |
Declension of strang — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | stranga | strange | strange |
| Accusative | strangan | strangan | strange |
| Genitive | strangan | strangan | strangan |
| Dative | strangan | strangan | strangan |
| Instrumental | strangan | strangan | strangan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | strangan | strangan | strangan |
| Accusative | strangan | strangan | strangan |
| Genitive | strangra, strangena | strangra, strangena | strangra, strangena |
| Dative | strangum | strangum | strangum |
| Instrumental | strangum | strangum | strangum |
Derived terms
Descendants
References
- Pokorny 2594
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.