striatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of striō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | striātus | striāta | striātum | striātī | striātae | striāta | |
| Genitive | striātī | striātae | striātī | striātōrum | striātārum | striātōrum | |
| Dative | striātō | striātae | striātō | striātīs | striātīs | striātīs | |
| Accusative | striātum | striātam | striātum | striātōs | striātās | striāta | |
| Ablative | striātō | striātā | striātō | striātīs | striātīs | striātīs | |
| Vocative | striāte | striāta | striātum | striātī | striātae | striāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.