strzepać

Polish

Etymology

From s- +‎ trzepać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstʂɛ.pat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛpat͡ɕ
  • Syllabification: strze‧pać

Verb

strzepać pf (imperfective strzepywać)

  1. (transitive) to brush away, to flick (to snap or remove something from something else, e.g. dust)
    Synonym: strzepnąć
  2. (transitive) to brush down (to shake or wiggle something to straighten it out)
    Synonym: strzepnąć

Conjugation
Conjugation of strzepać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive strzepać
future tense 1st strzepię strzepiemy
2nd strzepiesz strzepiecie
3rd strzepie strzepią
impersonal strzepie się
past tense 1st strzepałem strzepałam strzepaliśmy strzepałyśmy
2nd strzepałeś strzepałaś strzepaliście strzepałyście
3rd strzepał strzepała strzepało strzepali strzepały
impersonal strzepano
conditional 1st strzepałbym strzepałabym strzepalibyśmy strzepałybyśmy
2nd strzepałbyś strzepałabyś strzepalibyście strzepałybyście
3rd strzepałby strzepałaby strzepałoby strzepaliby strzepałyby
impersonal strzepano by
imperative 1st niech strzepię strzepmy
2nd strzep strzepcie
3rd niech strzepie niech strzepią
passive adjectival participle strzepany strzepana strzepane strzepani strzepane
anterior adverbial participle strzepawszy
verbal noun strzepanie

Derived terms
verb

Further reading
  • strzepać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • strzepać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.