stuttr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *stuntaz, whence also Middle High German stunz.
Declension
Strong declension of stuttr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | stuttr | stutt | stutt |
| accusative | stuttan | stutta | stutt |
| dative | stuttum | stuttri | stuttu |
| genitive | stutts, stuz | stuttrar | stutts, stuz |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | stuttir | stuttar | stutt |
| accusative | stutta | stuttar | stutt |
| dative | stuttum | stuttum | stuttum |
| genitive | stuttra | stuttra | stuttra |
Weak declension of stuttr
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | stutti | stutta | stutta |
| accusative | stutta | stuttu | stutta |
| dative | stutta | stuttu | stutta |
| genitive | stutta | stuttu | stutta |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | stuttu | stuttu | stuttu |
| accusative | stuttu | stuttu | stuttu |
| dative | stuttum | stuttum | stuttum |
| genitive | stuttu | stuttu | stuttu |
References
- “stuttr”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.