suaviloquentia
Latin
Etymology
From suāviloquēns + -ia.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /su̯aː.u̯i.loˈkʷen.ti.a/, [s̠u̯äːu̯ɪɫ̪ɔˈkʷɛn̪t̪iä]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /swa.vi.loˈkwen.t͡si.a/, [swäviloˈkwɛnt̪͡s̪iä]
Noun
suāviloquentia f (genitive suāviloquentiae); first declension
- sweetness of speech; suaviloquence
Declension
First-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | suāviloquentia | suāviloquentiae |
| Genitive | suāviloquentiae | suāviloquentiārum |
| Dative | suāviloquentiae | suāviloquentiīs |
| Accusative | suāviloquentiam | suāviloquentiās |
| Ablative | suāviloquentiā | suāviloquentiīs |
| Vocative | suāviloquentia | suāviloquentiae |
Descendants
- → English: suaviloquence
References
- “suaviloquentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suaviloquentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.